Τι είναι βιασμός και κατά πόσο έχει να κάνει πράγματι με την σεξουαλική ικανοποίηση του βιαστή; Αν και ο βιασμός τυπικά ορίζεται ως ο εξαναγκασμός κάποιου σε συνουσία χωρίς την έγκριση του, η πραγματικότητα απέχει αρκετά από κάτι τέτοιο.

Γεγονός είναι ότι οι περισσότεροι επιστήμονες συμφωνούν πως η διαπροσωπική υποδούλωση είναι πιο κεντρική στον βιασμό παρά η σεξουαλική ικανοποίηση του βιαστή. Στην περίπτωση του βιασμού, υπάρχει η ανάγκη έκφρασης θυμού και εχθρότητας παρά σεξουαλικής συνεύρεσης.

Όπως έχει δείξει η έρευνα, ένας σημαντικός αριθμός βιαστών έχει δυσκολία στο να έχει ή να διατηρήσει στύση κατά την διάρκεια του βιασμού πράγμα που δεν συμφωνεί με την άποψη ότι ο βιασμός προέρχεται από την ανεξέλεγκτη σεξουαλική επιθυμία του δράστη.

Από αυτή την άποψη δεν είναι καθόλου τυχαίο ότι μόνο στο 9% των γυναικών που δεν είχαν προηγούμενη σεξουαλική εμπειρία υπήρξε σχίσιμο το υμένα ως αποτέλεσμα του βιασμού πράγμα που συμφωνεί με την άποψη ότι πολλοί βιαστές πάσχουν από σεξουαλικές δυσλειτουργίες

Μπορούμε να διακρίνουμε ανάμεσα σε άνδρες που βιάζουν από θυμό και σε αυτούς που έχουν την ανάγκη από δύναμη και υποταγή των θυμάτων τους. Ο βιασμός από θυμό περιλαμβάνει έντονη φυσική βία και πολύ περισσότερη άσκηση δύναμης απ’ ότι χρειάζεται για να υποτάξει κανείς το θύμα του. Κατά την διάρκεια της επίθεσης ο βιαστής αυτού του είδους χρησιμοποιεί χυδαία γλώσσα και εξαναγκάζει το θύμα του να εκτελεί ταπεινωτικές ενέργειες. Συνήθως ο βιασμός από θυμό δεν είναι προσχεδιασμένος. Οι βιαστές θυμού αποδίδουν συνήθως ως αιτία των πράξεων τους το μίσος που ένιωθαν για την απόρριψη που είχαν βιώσει από άλλες γυναίκες στην ζωή τους.

Ο ‘βιαστής δύναμης’ αντίθετα βρέθηκε ότι σχεδιάζει προσεκτικά τον βιασμό για μεγάλο χρονικό διάστημα, συχνά παρακολουθώντας το θύμα του πριν του επιτεθεί. Αυτού του είδους ο βιαστής θέλει να βιώσει το αίσθημα ότι το θύμα του δεν μπορεί να τον απορρίψει και ότι πρέπει να υποκύψει στις σεξουαλικές του απαιτήσεις χωρίς αντίρρηση.

Η συχνότητα των βιασμών είναι πολύ υψηλή (μία γυναίκα βιάζεται στις Η.Π.Α κάθε 2 λεπτά) και ο βιασμός είναι το έγκλημα με τις λιγότερες πιθανότητες να αναφερθεί στην αστυνομία. Πολλές γυναίκες νιώθουν μεγάλη ντροπή γιατί συχνά σκέφτονται ότι έχουν προκαλέσει τον βιασμό. Φοβούνται επίσης ότι ο δράστης θα αθωωθεί και ότι θα τις ξαναβρεί για να τις βιάσει. Τα 2/3 αυτών που βιάζονται δηλώνουν ότι γνώριζαν τον βιαστή τους (28% βιάστηκαν από τους άνδρες ή τους φίλους τους, 35% από γνωστούς και 5% από συγγενείς).

H έρευνα έδειξε επίσης ότι η άποψη ότι οι βιαστές δεν μπορούν να βρουν σεξουαλικούς συντρόφους και ότι αυτός είναι ο λόγος που βιάζουν είναι λανθασμένη. Το 1/3 σχεδόν των βιαστών είναι παντρεμένοι και έχουν τακτικό σεξ με τις γυναίκες τους όταν συλλαμβάνονται από την αστυνομία. Οι περισσότεροι από αυτούς που δεν είναι παντρεμένοι έχουν σχέση με μία γυναίκα (και πολλοί με περισσότερες από μία) και έχουν τακτικό σεξ μαζί τους. Οι μισοί περίπου έχουν καταδικαστεί στο παρελθόν για βιασμό και οι περισσότεροι έχουν χρησιμοποιήσει περισσότερη βία στους επόμενους βιασμούς τους.

Τέλος, απάντηση στο ερώτημα αν η αντίσταση στον βιασμό είναι αποτελεσματική μας την δίνει μια έρευνα 2000 περιπτώσεων βιασμού με βάση αστυνομικά αρχεία τουΣικάγο. Η έρευνα αυτή έδειξε ότι όταν οι γυναίκες αντιστάθηκαν έντονα, λεκτικά ή σωματικά, αυτή η αντίσταση δεν οδήγησε σε αυξημένη βία από μεριά του βιαστή, αντίθετα μάλιστα διαπιστώθηκε ότι γενικά οι πράξεις αντίστασης συνδέονταν με περιορισμένη πιθανότητα βιασμού.

Η έρευνα συμπεραίνει ότι είναι σπάνιο ο βιασμός να καταλήγει σε σοβαρό τραυματισμό ή θάνατο και ότι στρατηγικές ενεργητικής αποφυγής και αντίστασης συνδέονται πιο συχνά με απόδραση από τον βιαστή και την διείσδυση παρά με χειρότερους σωματικούς τραυματισμούς.

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα της Κομοτηνής στις 12 Φεβρουαρίου 2015