Το πρόβλημα:

« Οτιδήποτε μου πάει στραβά, οσοδήποτε μικρό και ασήμαντο, με κάνει να αντιδρώ λες και ήρθε η συντέλεια του κόσμου! Από το ότι χύθηκε λίγος καφές στο τραπεζάκι της κουζίνας μέχρι του ότι κάποιος μου έκοψε τον δρόμο απροειδοποίητα με το αμάξι του μπορούν να με κάνουν να τρελαθώ από τα νεύρα μου και να αρχίσω να γίνομαι επιθετικός με τον καθένα στη κυριολεξία για ψύλλου πήδημα. Τα ‘παίρνω’ αμέσως με όποιον δεν με καταλαβαίνει με τη μία».

Η ανάλυση:

Το να καταναλωνόμαστε με μικροπράγματα μπορεί κάλλιστα να λειτουργεί σαν μία ωραία ψυχολογική άμυνα ως προς όλα εκείνα τα πολύ σοβαρά και απαραίτητα τα οποία θα έπρεπε κατά τα άλλα να μας απασχολούν. Με άλλα λόγια μπορεί να αποτελεί ένα είδος ψυχολογικού στρουθοκαμηλισμού με τον οποίον αποφεύγουμε να δούμε κατάματα ότι είναι βασικό και καίριο στην ζωή μας.

Απογοητεύεστε και νευριάζετε όταν τα κάθε είδους μικροπράγματα δεν παν καλά έτσι όπως τα θέλετε γιατί έχετε συναίσθηση ότι αυτά τα μικροπράγματα είναι δυστυχώς το μόνο σημαντικό που υπάρχει στην ζωή σας.  Έτσι όταν αυτά τα μικροπραγματάκια παν στραβά έχετε την αίσθηση ότι τίποτα μα τίποτα δεν πάει καλά.  Πολύ συχνά στρέφετε αυτόν τον θυμό και την απογοήτευση προς στους άλλους πάνω στους οποίους ξεσπάτε.

Χάνετε λοιπόν την υπομονή σας και στήνετε τρικούβερτους καυγάδες με φίλους, συγγενείς, όργανα της τάξης, ανθρώπους πίσω από γκισέδες και φυσικά τους αγαπημένους συζύγους και παιδιά σας.

Αποτέλεσμα; Δεν είστε σε θέση να αντεπεξέλθετε στις καθημερινές σας δυσκολίες γιατί κάθε ένα από αυτά τα μικροπράγματα φαντάζει στο μυαλό σας ένα ΠΕΛΩΡΙΟ ΠΡΟΒΛΗΜΑ!  Καταλήγετε έτσι με αυτόν τον τρόπο να γίνετε αυτό που στην ψυχολογική ορολογία ονομάζουμε ‘υποχόνδριοι’. Με τον συνεχή και ανελέητο έλεγχο κάθε μικρολεπτομέρειας είναι εγγυημένο πλέον ότι θα βρίσκεται πάντα κάποιον λόγο για να είστε δυσαρεστημένοι, νευριασμένοι και να τα βάζετε με όλους και με όλα.

Η λύση:

Ανακάλυψε ξανά όλα τα πράγματα για τα οποία οφείλεις να είσαι ευγνώμων στην ζωή. Αυτό είναι κάτι που οι περισσότερες θρησκείες του κόσμου μας έχουν διδάξει αλλά τείνουμε να το ξεχνάμε σε καθημερινή βάση. Ακόμα και φιλόσοφοι του διαμετρήματος ενός Σπινόζα έχουν γράψει ότι ‘η ευγνωμοσύνη είναι το άσμα των αγγέλων’!

Το τρικ είναι να σκεφτείς όλα αυτά που παίρνεις ως δεδομένα κάθε φορά που ξυπνάς το πρωί. Είσαι ζωντανός; Μπορείς να νιώσεις το φως του ήλιου στο πρόσωπο σου; Έχεις αέρα να αναπνεύσεις; Μέτρησε όλα αυτά που έχεις και πες ένα μεγάλο ευχαριστώ!

Αν θες να κάνεις πιο απτά όλα αυτά για να σου υπενθυμίζουν τις αληθινές προτεραιότητες στην ζωή σου πάρε δύο γυάλινα δοχεία, το ένα μεγάλο και το άλλο μικρό.  Ονόμασε το μεγάλο ‘Τα μικρά πράγματα’ και το μικρό ‘Τα μεγάλα πράγματα’.  Γράψε και κατόπιν τύλιξε σε μικρά χαρτάκια κάθε τι μικρό και ασήμαντο που σε εξοργίζει καθημερινά και βάλτο στο μεγάλο δοχείο.

Κάνε το ίδιο για κάθε σημαντικό πράγμα στην ζωή σου και βάλτο στο μικρό δοχείο. Κάθε μήνα ρίξε μια ματιά στο μικρό δοχείο και δες αν τα ‘μεγάλα πράγματα’ εξακολουθούν να φαντάζουν μεγάλα και αν όχι πέταξε τα και αντικατέστησε τα με άλλα που θεωρείς σπουδαία. 

Όσο για τα χαρτάκια του μεγάλου δοχείου αποχαιρέτησε τα με μία πρέπουσα τελετουργία (πολύ απλά κάψτα ή προκειμένου να μην βάλουμε σε κίνδυνο πυρκαγιάς το σπίτι άδειασε το περιεχόμενο στα σκουπίδια!).

Ξεκίνησε λοιπόν τον μήνα με ένα άδειο δοχείο και δες αν θα γεμίσει το ίδιο γρήγορα αυτή την φορά (δεν νομίζω!).  

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Πατρίδα της Κομοτηνής στις 10 Ιουνίου 2010.