Πλήρης ελευθερία από διατροφικές διαταραχές είναι δυνατή και μην αφήνετε κανέναν να σας πείσει για το αντίθετο. Τόσο η έρευνα όσο και η κλινική εμπειρία μας δείχνουν ότι άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα με την διατροφή τους και την εικόνα του σώματος τους μπορούν να φτάσουν σε ένα σημείο το οποίο ονομάζουμε πλήρης ανάρρωση. Αυτό σημαίνει πολλά περισσότερα από το να μάθουμε απλά να τρώμε φυσιολογικά και να έχουμε ένα κανονικό βάρος. Ανάρρωση σημαίνει ότι ζούμε μια ολοκληρωμένη ζωή.

Στην πορεία της ανάρρωσης μας συχνά παρατηρούμε κάποια σημεία όπου η πρόοδος μας φαίνεται ότι έχει ‘κολλήσει’. Για παράδειγμα, μπορεί από την μία να έχουμε σταματήσει τις κρίσεις υπερφαγίας αλλά από την άλλη να περιορίζουμε το φαγητό μας περισσότερο από κάθε άλλη φορά – ένα πρόβλημα που συχνά δεν θέλουμε να παραδεχτούμε. Ή ότι τελικά έχουμε αρχίσει να τρώμε αρκετά, αναρρώνοντας από ανορεξία, αλλά να νιώθουμε έντονα ότι είμαστε χοντροί.

Στην διάρκεια αυτών των περιόδων είναι καλό να δείχνουμε τον μέγιστο βαθμό κατανόησης προς τον εαυτό μας και να θυμόμαστε το πόσο μεγάλη πρόοδο έχουμε κάνει. Είναι όμως επίσης σημαντικό να αναγνωρίσουμε ότι έχουμε ακόμη χώρο για ανάπτυξη.

Όπως δείχνουν οι έρευνες, η μετάβαση στην πλήρη ανάρρωση σπάνια είναι άσπρο-μαύρο. Όταν αναρρώνουμε περνάμε σίγουρα από περιόδους όπου τα παλιά μας συμπτώματα, σκέψεις και στάσεις φαίνεται να επανέρχονται στον έναν ή στον άλλον βαθμό. Τελικά το βασικό ερώτημα είναι το εξής: ‘Πόσο ελεύθεροι θέλουμε να είμαστε;’ Δεν χρειάζεται να συμβιβαστούμε. Με τον χρόνο, με υπομονή, και συνεχή ανάπτυξη μπορούμε να φτάσουμε σε ένα σημείο που ούτε καν θα ακούμε τις προσταγές της διατροφικής μας διαταραχής.

Μια κοπέλα που ξεπέρασε την ανορεξία της παρομοίασε την διατροφική της διαταραχή με έναν μυ: όταν ασχολούνταν μαζί της και υπάκουε σε ότι της έλεγε η ανορεξία της γινόταν όλο και μεγαλύτερη και δυνατότερη. Αλλά όταν σταμάτησε να την ακούει και άρχισε να εμπιστεύεται τον εαυτό της η ανορεξία της άρχισε να ατροφεί όπως ακριβώς ένας μυς που παύει να χρησιμοποιείται.

Όταν οι διαταραγμένες διατροφικές συμπεριφορές και σκέψεις αρχίσουν να εξαλείφονται μπορεί να διαπιστώσουμε ότι διατηρούμε ένα υγιές βάρος και μια θετική εικόνα αλλά παρόλα αυτά να νιώθουμε απολύτως δυστυχισμένοι. Αυτό, όπως αναφέραμε και πιο πάνω, είναι απλά μια παροδική φάση. Δείχνει ότι έχουμε κάνει μια φοβερή πρόοδο. Σημαίνει ότι πρέπει να συνεχίσουμε.

Η αρχή μιας ζωής χωρίς διατροφική διαταραχή μπορεί να την νιώθουμε ως κάτι ξένο. Συναισθήματα κατάθλιψης μπορεί να αναδύονται ακόμα και όταν σταματάμε να στρεφόμαστε προς ή μακριά από το φαγητό. Αν τα συμπτώματα κατάθλιψης συνεχιστούν, ειδικά αν χειροτερέψουν καλό θα είναι να συμβουλευτούμε έναν ειδικό ψυχικής υγείας. Ακόμη και μια ελαφριά μορφή κατάθλιψης μπορεί να υπονομέψει την επιτυχία της προσπάθεια μας να αναρρώσουμε πλήρως από την διατροφική μας διαταραχή. Αλλά τελικά θα βρούμε ευχαρίστηση και γαλήνη αν αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας τόσο στο τραπέζι όσο και στην ζυγαριά.

Η πλήρης ανάρρωση δεν σημαίνει, φυσικά, ότι θα απαλλαγούμε από όλα τα προβλήματα της ζωής μας. Όπως τονίζει η θεραπεύτρια CarolynCostin, η οποία έχει αναρρώσει η ίδια από νευρική ανορεξία, αναρρώνει κανείς όταν: ‘αποδέχεται το φυσικό του σωματικό μέγεθος και βάρος και παύει να έχει μια αυτό-καταστροφική σχέση με το φαγητό και την γυμναστική. Όταν έχουμε αναρρώσει, το φαγητό και τα κιλά παίρνουν την κατάλληλη θέση στην ζωή μας και το πόσο ζυγίζουμε παύει να είναι πιο σημαντικό από το ποιοι είμαστε….όταν έχουμε αναρρώσει δεν θα υπονομεύουμε την υγεία μας για να έχουμε μια συγκεκριμένη εμφάνιση, να φοράμε ένα συγκεκριμένο νούμερο, ή να φτάσουμε ένα συγκεκριμένο αριθμό στην ζυγαριά. Όταν έχουμε αναρρώσει δεν θα χρησιμοποιούμαι πλέον τις συμπεριφορές της διατροφικής διαταραχής προκειμένου να ανταπεξέλθουμε, να αποφύγουμε, ή να λύσουμε άλλα προβλήματα μας’

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα της Κομοτηνής στις  27 Μαρτίου 2014.