• By-the-LakeFacebook-Profile-Timeline-Cover.jpg
  • child-girl-lying-on-plank-cute-looks-golden-hair-facebook-cover.jpg`
  • nature_facebook_covers.jpg
  • watermarked_cover.png

Διατροφικές διαταραχές και κοινωνική στήριξη

 

Προφανώς για όλους αυτούς που αντιμετωπίζουν δυσκολίες με το φαγητό η συμμετοχή σε κοινωνικές εκδηλώσεις δεν είναι εύκολη υπόθεση μιας που γιορτάζουμε καθετί με φαγοπότι, από γάμους και κηδείες μέχρι γενέθλια και παρακολούθηση ποδοσφαιρικών αγώνων!

Έτσι υπάρχει μια ιδιαίτερη δυσκολία αυτών των ατόμων τόσο να προσεγγίσουν άλλα άτομα όσο, και ίσως πιο σημαντικό, να εκμυστηρευτούν το πρόβλημα τους. Ο λόγος που δεν μπορούν να μιλήσουν σε άλλους για τα θέματα που τους απασχολούν έχει να κάνει με κάποιες, λανθασμένες όπως θα δούμε, σκέψεις. Συχνά λοιπόν οι σκέψεις αυτές που γίνονται εμπόδιο στο να ανοιχτούμε στους γύρω μας είναι οι παρακάτω:

 - ‘Όλοι θα με κρίνουν’.

 Εδώ μιλάμε για την ντροπή και το στίγμα ως τα κύρια εμπόδια στο να αναζητήσουμε βοήθεια. Πιστεύουμε ότι θα κατηγορηθούμε ως ‘ρηχοί’ για την επιθυμία μας να είμαστε λεπτοί, ότι είμαστε αηδιαστικοί που κάνουμε εμετό, ή ότι ήμαστε ‘τρελοί’ για τους διατροφικούς κανόνες που έχουμε θέσει στον εαυτό μας. Το θέμα είναι ότι όταν ανοιγόμαστε συνήθως αυτό που συμβαίνει είναι ότι οι άλλοι δείχνουν θαυμασμό για την ειλικρίνεια μας και φαίνεται να μας εκτιμούν περισσότερο γι’ αυτό τελικά παρά για τα υπόλοιπα τυπικά προσόντα μας! Αν πάλι κάποιος δεν έχει την ανάλογη ευαισθησία και σε κρίνει για το γεγονός ότι αναζητάς λύση στο πρόβλημα σου τότε σκέψου, θέλω πραγματικά να δώσω μια θέση σε αυτό το άτομο στην ζωή μου;

 - ‘Θα γίνω βάρος στους άλλους’

 Συχνά άτομα με διατροφικές διαταραχές νιώθουν ότι δεν θέλουν να γίνονται βάρος στους άλλους και ότι θα έπρεπε να είναι σε θέση να γίνουν καλά από μόνοι τους. Αν αυτό συμβαίνει σε σένα προσπάθησε λίγο να αντιστρέψεις την κατάσταση: Πως θα ένιωθες αν κάποιος φίλος σου ζητούσε βοήθεια για κάτι σημαντικό; Πιθανότατα θα ένιωθες ότι με αυτό σε τιμάει και θα ήσουν πρόθυμος-η να βοηθήσεις. Το να νιώθουμε ότι μας εμπιστεύονται και μας χρειάζονται είναι πολύ καλό συναίσθημα! Επιπλέον, όταν ανοιχτούμε συνήθως αυτό λειτουργεί σαν ντόμινο και κάνει και τους άλλους να ανοιχτούν σε μας σχετικά με τις δικές τους δυσκολίες στην ζωή.

 - ‘Κανένας δε θα με καταλάβει’

 Αν και είναι αλήθεια ότι οι άλλοι ενδέχεται να μην είναι σε θέση να κατανοήσουν πλήρως το ‘γιατί’ της κατάστασης μας, παρόλα αυτά μπορεί να είναι μια σημαντική πηγή βοήθειας. Εσείς γνωρίζεται βέβαια καλύτερα τους δικού σας και αν πιστεύετε ότι κάποια άτομα δεν θα δείξουν την απαιτούμενη κατανόηση τότε είναι καλύτερα να απευθυνθείτε σε άλλα μέλη της οικογένειας, φίλους, ή σε κάποιον ειδικό.

 - ‘Υποτίθεται ότι πρέπει εγώ να στηρίζω τους άλλους’

 Άτομα που βρίσκονται σε θέση φροντιστή όπως γονείς, γιατροί, θεραπευτές, κτλ., συχνά νιώθουν ότι δεν μπορούν να μπουν στον ρόλο αυτού που χρειάζεται βοήθεια ή φροντίδα και έτσι νιώθουν έντονη πίεση να κρατήσουν μυστικό το πρόβλημα τους. Θα ήταν καλό αν μπορούσαμε να ακολουθήσουμε το παράδειγμα του αντι-προέδρου της Βρετανικής κυβέρνησης, επί πρωθυπουργίας TonyBlair, του JohnPrescottο οποίος μίλησε για την μάχη του με την βουλιμία ενώσω ήταν μέλος του Κοινοβουλίου. Αναφερόμενος στο γιατί έκρυψε την ασθένεια του για 10 χρόνια, ο 69χρονος Prescottαπάντησε στο BBC: ‘Ποτέ δεν το παραδέχτηκα δημοσίως από ντροπή. Το βρήκα δύσκολο για έναν άντρα σαν εμένα να παραδεχτώ ότι έπασχα από βουλιμία.’ Σήμερα όμως το ταξίδι της ανάρρωσης του λόρδου Prescott έχει δώσει σε αμέτρητους άντρες την αφορμή να βελτιώσουν την σχέση τους με το φαγητό.

 - ‘Τα συμπτώματα μου δεν είναι σοβαρά’

 Άτομα με διατροφικές διαταραχές συχνά νιώθουν ότι το πρόβλημα τους δεν είναι αρκετά σοβαρό για να χρειάζεται θεραπεία. Πολλοί είναι και αυτοί επίσης που νιώθουν ότι δεν αξίζουν βοήθειας. Ελπίζω ότι είναι κατανοητό το πόσο σοβαρές είναι οι διατροφικές διαταραχές για την ψυχική και σωματική μας υγεία και ότι το να ζητήσουμε τώρα βοήθεια μπορούμε να αποτρέψουμε την κατάσταση μας από το να χειροτερέψει.

 Η κοινωνική υποστήριξη είναι σημαντική λοιπόν, ωστόσο, αυτού του είδους η υποστήριξη χρειάζεται να είναι κατάλληλου τύπου και από κατάλληλους ανθρώπους.

 

 

 

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα της Κομοτηνής στις 20 Μαρτίου 2014.