• By-the-LakeFacebook-Profile-Timeline-Cover.jpg
  • child-girl-lying-on-plank-cute-looks-golden-hair-facebook-cover.jpg`
  • nature_facebook_covers.jpg
  • watermarked_cover.png

Κατάθλιψη: Μήπως είναι τελικά επιλογή;

 

Αν τα τρία πιο σημαντικά πράγματα στην αγορά ακινήτων είναι τοποθεσία, τοποθεσία, τοποθεσία, τότε τα τρία πιο σημαντικά πράγματα στην ψυχική υγεία είναι αντίληψη, αντίληψη, αντίληψη! Είναι εξαιρετικά χρήσιμο να κατανοήσουμε ότι είναι η αντίληψη μας για την κατάθλιψη το πρόβλημα και όχι τα χαμηλά επίπεδα σεροτονίνης!

Καταρχήν θα πρέπει να τονιστεί ότι δεν είναι απαραίτητο να ‘θεραπεύσουμε’ την κατάθλιψη, η οποία είναι απλά μια έκφραση ενός από τους πιο αρχέγονους μηχανισμούς άμυνας που διαθέτουμε. Αυτό που χρειάζεται να θεραπεύσουμε είναι η αντίδραση μας προς αυτήν. Δεν είναι αρκετό το να λάβουμε υπόψη μας μόνο το τι σκεφτόμαστε. Θα πρέπει να δούμε το πώς σκεφτόμαστε γιατί το πρόβλημα της κατάθλιψης βρίσκεται στις διαδικασίες της σκέψης μας.

Η κατάθλιψη έχει πολλά θετικά στοιχεία να μας προσφέρει αν την αντιμετωπίσουμε κατάλληλα. Η κατάθλιψη δεν είναι ωστόσο κάτι το οποίο μπορούμε να ελέγξουμε άμεσα. Αυτό θα ήταν ανόητο, όπως το να προσπαθούσαμε να ελέγξουμε τα κύματα του ωκεανού ή την φύση! Δεν προσπαθούμε να τα ‘πιάσουμε από τον λαιμό’ και να τα επιβάλουμε να κάνουν αυτό που θέλουμε! Αυτό που κάνουμε είναι να τα παρατηρούμε και με σεβασμό να μάθουμε τις αρχές τους έτσι ώστε να έχουμε μια ασφαλή και κατάλληλη σχέση μαζί τους και να κάνουμε καλή χρήση αυτών που έχουν να μας προσφέρουν.  

Ο κατάλληλος τρόπος δεν είναι το να αποκτήσουμε πλήρη έλεγχο πάνω στην κατάθλιψη αλλά να αποκτήσουμε πλήρη έλεγχο της αντίδρασης μας προς την κατάθλιψη. Ο τρόπος είναι καταρχήν, όπως αναφέρθηκε στο άρθρο της προηγούμενης βδομάδας, να διαχωρίσουμε τον εαυτό μας από το μυαλό μας. Να διαχωρίσουμε με άλλα λόγια το ‘είμαι’ από το ‘είμαι θυμωμένος’ ή το ‘είμαι’ από το ‘είμαι θλιμμένος’ έτσι ώστε να καταλάβουμε ότι δεν είμαστε αυτά τα πράγματα και ότι είμαστε μεγαλύτεροι από τον θυμό ή την κατάθλιψη μας. Να κατανοήσουμε ότι δεν είμαστε τα κύματα αλλά ο ωκεανός, δεν είμαστε τα σύννεφα αλλά ο ουρανός!

Το θέμα είναι ότι συχνά από την στιγμή που θα νιώσουμε κατάθλιψη δεν μας περνάει σχεδόν ποτέ από το μυαλό το να κάνουμε οτιδήποτε άλλο από το να είμαστε θλιμμένοι. Πολλοί από εμάς παίρνουμε σαν δεδομένο την εξέλιξη από την θλίψη στο να είμαστε σε κατάθλιψη. Πολύ από εμάς δεν κατανοούμε ότι το να κοιμόμαστε με τα ρούχα μας, το να καθόμαστε με τις μέρες στο κρεβάτι, το να αναστενάζουμε συχνά, και το να μιλάμε με μια αδύναμη και θλιμμένη φωνή είναι συνήθειες και άρα επιλογές. Έχουμε παρόλα αυτά την αίσθηση ότι αυτά είναι κατά κάποιον τρόπο η πραγματικότητα, η ζωή μας, ότι είναι αναγκαιότητες οι οποίες έρχονται αυτόματα με τον πόνο της κατάθλιψης και ότι πάνω στα οποία δεν έχουμε κανένα απολύτως έλεγχο!

Αυτό που περνάει πάντα πρώτο από το μυαλό μας είναι να θεραπεύσουμε την κατάθλιψη, νομίζοντας ότι είναι αρρώστια. Αντί αυτού ο στόχος μας θα πρέπει να γίνει το να έρθουμε στην ‘σωστή σχέση’ με την κατάθλιψη αποφασίζοντας να αναλάβουμε προσωπική ευθύνη και να πράξουμε με τρόπο ‘μη καταθλιπτικό’. Αν στην προσπάθεια έχουμε δυσκολία στο να βρούμε το κίνητρο που θα μας βγάλει από το κρεβάτι μπορούμε κάλλιστα να σκεφτούμε ότι δεν το κάνουμε για τον εαυτό μας αλλά για τα παιδιά μας, τους φίλους μας, τους γονείς μας. Όσο πιο υπεύθυνοι νιώσουμε τόσο πιο γρήγορα θα εγκαταλείψουμε την επιλογή της κατάθλιψης!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα της Κομοτηνής στις 18 Σεπτεμβρίου 2014