Οπτικές παραισθήσεις και η σχέση με το σώμα μας

Οι περισσότεροι από εμάς δεν νιώθουμε ικανοποιημένοι με το σώμα μας σε κάποιες στιγμές. Άτομα όμως με διατροφικές διαταραχές καθώς και όλες οι υπο-κλινικές τους μορφές, αυτό που σε προηγούμενα άρθρα ονομάσαμε ‘σχεδόν ανορεξία’, συχνά νιώθουν τόσο άσχημα με το βάρος και την σιλουέτα τους σε βαθμό που αυτό να στρεβλώνει όχι μόνο τον τρόπο που βλέπουν το σώμα τους αλλά και ολόκληρη την ζωή τους.

Γεγονός είναι ότι τα σωματικά πρότυπα στις μέρες μας είναι τόσο απρόσιτα –για γυναίκες και άνδρες – σε βαθμό που αν δεν αυτό-σαρκαζόμαστε ή δεν αυτό-υποτιμούμαστε δημόσια για το βάρος ή την σιλουέτα μας να θεωρείται πλέον παράξενο!

Δεν είναι λοιπόν περίεργο που σε μία έρευνα το 50% των κοριτσιών από τριών μέχρι έξι ετών δήλωσαν ότι ‘μερικές φορές’ ή ‘σχεδόν πάντα’ ανησυχούν για το αν είναι χοντρές!

Και για τους άνδρες όμως τα πράγματα δεν είναι και πολύ καλύτερα. Όπως δηλώνει ο ψυχίατρος HarrisonPopeστο βιβλίο του (TheAdonisComplex), τα προβλήματα σχετικά με την εικόνα του σώματος μπορεί να είναι ακόμη πιο δύσκολα για τους άνδρες λόγω του ότι το να ανησυχούμε για θέματα εμφάνισης και να συζητάμε τα συναισθήματα μας παραδοσιακά θεωρείται ως ‘γυναικεία’ απασχόληση.

Αυτό συχνά ‘παγιδεύει τους άνδρες ανάμεσα σε απρόσιτα ιδεώδη από την μια μεριά και τα ταμπού που υπάρχουν ενάντια στο να νιώθεις και να μιλάς για τέτοια θέματα από την άλλη’.

Το θέμα είναι ότι ούτε καν τα μοντέλα μοιάζουν σαν μοντέλα στην καθημερινή τους ζωή! Όπως κάποτε είπε το top-modelCindyCrawford: ‘Ακόμα και εγώ όταν ξυπνάω το πρωί δεν μοιάζω την CindyCrawford! Αυτό που βλέπουμε στα εξώφυλλα των περιοδικών είναι μια στιγμή τελειότητας – ο αέρας, ο φωτισμός, τα μαλλιά, το make-up. Αυτό είναι μια διαδικασία που παίρνει δύο ώρες!’.

Η SaraZiff, πολύ γνωστό μοντέλο από Νέα Υόρκη, μια φορά είχε ομολογήσει σε συνέντευξη της ότι ούτε η ίδια η μάνα της δεν την είχε αναγνωρίσει σε μια διαφημιστική γιγαντοαφίσα μερικά μόλις τετράγωνα μακριά από το πατρικό της!

Σήμερα ακόμα και το τέλειο δεν είναι πραγματοποιήσιμο χωρίς το ‘πείραγμα’ της φωτογραφίας με ηλεκτρονικά τερτίπια όπως το πολύ γνωστό Photoshop.

Όπως ομολογεί ένας επαγγελματίας του είδους είναι εξαιτίας του ρετούς, της επεξεργασίας της εικόνας αγγλιστί, ‘που ο κόσμος δεν έχει δει ποτέ την άσχημη πλευρά των κοκαλιάρικων μοντέλων. Αυτά τα λιπόβαρη μοντέλα δεν δείχνουν ωραία στην πραγματικότητα. Τα σκελετωμένα τους σώματα, τα θαμπά αραιά τους μαλλιά, τα σπυράκια και οι μαύροι κύκλοι κάτω από τα μάτια τους εξαφανίζονταν λόγω της τεχνολογίας…το όραμα της τελειότητας που στην πραγματικότητα δεν υπήρχε’.

Κατά τραγικό τρόπο αυτές οι μη-πραγματικές φιγούρες μπορούν να αποβούν θανάσιμες. Το μοντέλο AnaCarolinaRestonαπό Βραζιλία και η γαλλίδα μοντέλο IsabelleCaroπέθαναν από επιπλοκές που συνδέονταν με την ανορεξία το 2006 και το 2010 αντίστοιχα ενώ μόλις πέρσι πέθανε από ανορεξία η Βρετανίδα μοντέλο BethaneyWallace.

Hικανότητα να αξιολογούμε αυτά που βλέπουμε στην τηλεόραση και τα περιοδικά είναι σημαντική στο να αναπτύξουμε μια θετική αυτό-εικόνα. Ακόμα και αν ξέρουμε ότι μια εικόνα έχει τροποποιηθεί, είναι χρήσιμο να το υπενθυμίζουμε στον εαυτό μας, και συχνά μάλιστα! Συνήθως ως άνθρωποι ξεχνάμε. Όπως έδειξε έρευνα, η προσθήκη μιας προειδοποίησης η οποία έλεγε: ‘Αυτές οι εικόνες έχουν ηλεκτρονικά τροποποιηθεί’ απέτρεψε τις γυναίκες που συμμετείχαν στην έρευνα από το να νιώσουν άσχημα με το σώμα τους αφού είχαν δει ένα δωδεκασέλιδο αφιέρωμα στην μόδα σε σχέση με μία ομάδα γυναικών στις οποίες δεν υπήρχε η προειδοποίηση και οι οποίες ένιωσαν την αναμενόμενη απογοήτευση για το σώμα τους.

Η Dr. Thomas, του πανεπιστημίου του Harvard, συνηθίζει στα πλαίσια της θεραπείας να ζητάει από γυναίκες ασθενείς της να κόβουν και να συλλέγουν από περιοδικά φωτογραφίες γυναικών που είναι υπερβολικά αδύνατες ή έχουν υποστεί υπερβολικό ρετούς οι φωτογραφίες. Οι ασθενείς της φαίνεται πάντοτε να ξαφνιάζονται από το όγκο των φωτογραφιών που τελικά συλλέγονται και από το γεγονός ότι στο τέλος της διαδικασίας τα περιοδικά φαίνεται να έχουν χάσει όλες τους τις σελίδες! Δοκιμάστε το και εσείς!

Το άρθρο δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα Ελεύθερο Βήμα της Κομοτηνής στις 13 Φεβρουαρίου 2014.